Blog 4
Blijf op de hoogte en volg Matthijs
29 Mei 2017 | India, Bangalore
Het Nederlandse onderwijs verschilt ontzettend van het Indiase. Ik heb hier eerder al een aantal voorbeelden van genoemd in een vorige blog. In deze blog wil ik een aantal verschillen uitlichten en aangeven welke vraagstukken dit met zich meebrengt.
In de Nederlandse didactiek is een hoog beheersingsniveau van kennis belangrijk. Je moet kennis in verschillende situaties toe kunnen passen. Een leerling moet bijvoorbeeld snappen dat 4x4 zestien is omdat je vier, vier keer bij elkaar optelt. Ik vind dit ook belangrijk. Als een leerling dit snapt kan hij zo ook de antwoorden op andere sommen beredeneren. Ik probeer deze redenering dan ook zo aan mijn leerlingen uit te leggen. Het is belangrijker te snappen waarom 4x4 zestien is dan weten dat 4x4 zestien is.
De Indiase leraren denken hier anders over. De lerares op mijn school leert de leerlingen de tafels aan door ze allemaal op het bord te schrijven om de leerlingen deze vervolgens vijf keer over te laten schrijven. Gewoon stampen dus. Zo gaat dit niet alleen bij rekenen, maar bij alle vakken. Ook bij de sociale wetenschappen. Leerlingen krijgen de antwoorden op vragen die in de toets gaan komen letterlijk, deze leren ze uit het hoofd om ze daarna weer eenmalig op de toets in te vullen. Alleen mensen met een gigantisch geheugen hebben hier profijt van, het grootste deel van de klas zal de stof na de toets weer vergeten. Daarnaast krijg je geen zelfstandig denkende leerlingen, als je ze alleen maar hapklare brokjes kennis voorschotelt. Wat ik als geschiedenis leraar in spe natuurlijk een slechte zaak vind.
Ik werk op een basisschool, dus geef alleen rekenen en Engels. Ik heb veel nagedacht over hoe ik les kreeg in deze vakken. Bij de tafels was dit ook voor een deel stampen, ik was de langzaamste van de klas. Ik moest ze elke dag op weg naar school met mijn moeder in de auto oefenen. Maar toch werd er volgens mij ook uitgelegd waarom 4x4 zestien is. De kinderen hier krijgen die toelichting niet.
Ik heb in mijn lessen de logica achter de tafels vaak proberen uit te leggen. Dit is ontzettend moeilijk. Dit komt deels door de taalbarrière. Misschien heeft het ook te maken hun leeftijd, te jonge hersenen voor zulke ingewikkelde logica, misschien leg ik het niet goed uit, of misschien zijn ze gewend om op de Indiase manier les te krijgen.
Dit is een belangrijk vraagstuk waar ik elke dag dat ik les geef mee te maken krijg; les geven op de manier die volgens mij het beste is, zeker op de lange termijn, of de manier die hier gebruikelijk is en het efficiëntste werkt op de korte termijn. Ik denk dat ik erg opensta voor andere ideeën. Ik probeer andere methoden van beide kanten te bekijken, de voordelen en nadelen te ontdekken, niet in termen van slechter of beter te denken en los van mijn cultuur te denken, zover dat kan, maar ik merk aan mezelf dat ik deze manier van lesgeven toch echt minder vind dan de methode die mij is aangeleerd.
In de Nederlandse didactiek is een hoog beheersingsniveau van kennis belangrijk. Je moet kennis in verschillende situaties toe kunnen passen. Een leerling moet bijvoorbeeld snappen dat 4x4 zestien is omdat je vier, vier keer bij elkaar optelt. Ik vind dit ook belangrijk. Als een leerling dit snapt kan hij zo ook de antwoorden op andere sommen beredeneren. Ik probeer deze redenering dan ook zo aan mijn leerlingen uit te leggen. Het is belangrijker te snappen waarom 4x4 zestien is dan weten dat 4x4 zestien is.
De Indiase leraren denken hier anders over. De lerares op mijn school leert de leerlingen de tafels aan door ze allemaal op het bord te schrijven om de leerlingen deze vervolgens vijf keer over te laten schrijven. Gewoon stampen dus. Zo gaat dit niet alleen bij rekenen, maar bij alle vakken. Ook bij de sociale wetenschappen. Leerlingen krijgen de antwoorden op vragen die in de toets gaan komen letterlijk, deze leren ze uit het hoofd om ze daarna weer eenmalig op de toets in te vullen. Alleen mensen met een gigantisch geheugen hebben hier profijt van, het grootste deel van de klas zal de stof na de toets weer vergeten. Daarnaast krijg je geen zelfstandig denkende leerlingen, als je ze alleen maar hapklare brokjes kennis voorschotelt. Wat ik als geschiedenis leraar in spe natuurlijk een slechte zaak vind.
Ik werk op een basisschool, dus geef alleen rekenen en Engels. Ik heb veel nagedacht over hoe ik les kreeg in deze vakken. Bij de tafels was dit ook voor een deel stampen, ik was de langzaamste van de klas. Ik moest ze elke dag op weg naar school met mijn moeder in de auto oefenen. Maar toch werd er volgens mij ook uitgelegd waarom 4x4 zestien is. De kinderen hier krijgen die toelichting niet.
Ik heb in mijn lessen de logica achter de tafels vaak proberen uit te leggen. Dit is ontzettend moeilijk. Dit komt deels door de taalbarrière. Misschien heeft het ook te maken hun leeftijd, te jonge hersenen voor zulke ingewikkelde logica, misschien leg ik het niet goed uit, of misschien zijn ze gewend om op de Indiase manier les te krijgen.
Dit is een belangrijk vraagstuk waar ik elke dag dat ik les geef mee te maken krijg; les geven op de manier die volgens mij het beste is, zeker op de lange termijn, of de manier die hier gebruikelijk is en het efficiëntste werkt op de korte termijn. Ik denk dat ik erg opensta voor andere ideeën. Ik probeer andere methoden van beide kanten te bekijken, de voordelen en nadelen te ontdekken, niet in termen van slechter of beter te denken en los van mijn cultuur te denken, zover dat kan, maar ik merk aan mezelf dat ik deze manier van lesgeven toch echt minder vind dan de methode die mij is aangeleerd.
-
29 Mei 2017 - 21:37
Mariet :
Dag Matthijs, ik wil vanuit mijn werk hierop wel even reageren. Ik ben het geheel met je zienswijze eens, dat je de tafels het best op inzicht zou moeten aanbieden. Vroeger, en dan spreek ik over mijn eigen jeugd zo'n 54 jaar geleden, werden de tafels er inderdaad in het Nederlandse onderwijs ook vooral ""ingestampt". De huidige " realistische rekenmethodes", pakken dit gelukkig ook al jaren op de "ïnzichtelijke" manier aan. Leerlingen met een goed rekeninzicht, hebben het dan minder hard nodig om de tafels uit het hoofd te leren. Dat kunnen die leerlingen dan ook vaak minder goed, want ze kunnen het beredeneren. Het belemmert hen dan inderdaad wel in het tempo, want als ze geautomatiseerd zijn, gaat dat sneller. Daar staat tegenover dat je wel elke vermenigvuldiging, dus ook de complexere vermenigvuldigingen op een inzichtelijke manier kunt oplossen.
Leerlingen met minder rekeninzicht, moeten het wel in het geheugen opslaan en voor die leerlingen is het uit het hoofd leren dan wel een uitkomst. Zij zullen ook de complexere vermenigvuldigingen dan moeilijk vinden en alleen de aangeleerde kunstjes moeten toepassen of ....de rekenmachine!
Succes verder met je verdere ontdekkingen! Je denkt er goed over na, leuk om te lezen ! Mooie reflectieverslagen zeg!
Mariet.
-
30 Mei 2017 - 14:17
Kees-Jan:
Tijdens het lezen was ik mijn reactie op je blog aan het formuleren. Toen ik net de reactie van Mariet las, kon ik mijn reactie vergeten: het is erg vergelijkbaar. Dezelfde ervaringen, dezelfde reacties. Ik sluit me dus helemaal bij Marriet aan.
Leuk om dit allemaal van je te lezen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
