Eerste week in Bangalore
Door: Matthijs
Blijf op de hoogte en volg Matthijs
18 Februari 2017 | India, Bangalore
De eerste week in Bangalore zit erop en ik kan niet anders zeggen dan dat ik het naar mijn zin heb. Ik voel me goed en verheug me op de leuke dingen die in het verschiet liggen.
Mijn aankomst vorige week vrijdag verliep niet geheel vlekkeloos. Ik heb een paar uur moeten zoeken naar het appartement. Niet erg fijn met mijn zware bepakking, maar dit gaf me wel de kans om de wijk waar we wonen te verkennen. Uiteindelijk heb ik de weg gevonden dankzij de behulpzaamheid van de Indiërs, want dat zijn ze, en Yasin, mijn kamergenoot.
Yasin en ik hebben de eerste paar dagen Bangalore met z'n tweeën verkend. We zijn naar een paar markten geweest en hebben wat kleding gekocht, we moeten namelijk formeel voor de dag komen op de universiteit waar we les hebben. Ook hebben we al van de heerlijke Indiase keuken geproefd. We zijn naar een restaurantje gegaan dat op internet werd aangeprezen. Toen we er aankwamen stond er een hele menigte voor het restaurant. Die staan vast te wachten voor een plekje in het volle restaurant dachten wij, dus sloten we achter in de rij aan. Het klopte dat ze stonden te wachten, maar wat wij niet wisten was dat we onze naam moesten geven aan de man voor de deur die bij het restaurant werkte. Na tien minuten kwam er iemand naar ons toe die dit ons vertelde. Dit zorgde voor redelijke hilariteit onder de wachtende menigte en bij ons natuurlijk ook. Daar bleef het echter niet bij, nadat Yasin zijn naam had gegeven en wij nog twintig minuten in de rij hadden gestaan werd Yasins naam geroepen. Maar wij, dromerige toeristen in een vreemde stad stonden rond te kijken naar al de bedrijvigheid om ons heen op straat en hoorde dit niet. Yasins naam werd nog een keer geroepen gevolgd door een spottend, maar gevat "Americana, Americana". We keken allebei op en moesten lachen net als de rest van de mensen die om ons heen stonden. We liepen grinnikend naar binnen en kregen een plaatsje tegenover een Indisch stel op leeftijd. Ik vroeg hun of ze ons iets aan konden raden. Dat konden ze. We hebben Rava Vada en Masala Dosa gegeten en afgesloten met Chai. Zonder bestek en alleen met onze rechterhand natuurlijk, want zo hoort dat hier in India. Na, in gebrekkig Engels, afscheid genomen te hebben van het stel zijn we voldaan naar huis gegaan.
Uit dit soort belevenissen bestaan mijn dagen hier in Bangalore tot nu toe. Ik twijfel er niet aan dat dit de komende tijd niet zal gaan veranderen en heb zin in wat er nog gaat komen.
Mijn aankomst vorige week vrijdag verliep niet geheel vlekkeloos. Ik heb een paar uur moeten zoeken naar het appartement. Niet erg fijn met mijn zware bepakking, maar dit gaf me wel de kans om de wijk waar we wonen te verkennen. Uiteindelijk heb ik de weg gevonden dankzij de behulpzaamheid van de Indiërs, want dat zijn ze, en Yasin, mijn kamergenoot.
Yasin en ik hebben de eerste paar dagen Bangalore met z'n tweeën verkend. We zijn naar een paar markten geweest en hebben wat kleding gekocht, we moeten namelijk formeel voor de dag komen op de universiteit waar we les hebben. Ook hebben we al van de heerlijke Indiase keuken geproefd. We zijn naar een restaurantje gegaan dat op internet werd aangeprezen. Toen we er aankwamen stond er een hele menigte voor het restaurant. Die staan vast te wachten voor een plekje in het volle restaurant dachten wij, dus sloten we achter in de rij aan. Het klopte dat ze stonden te wachten, maar wat wij niet wisten was dat we onze naam moesten geven aan de man voor de deur die bij het restaurant werkte. Na tien minuten kwam er iemand naar ons toe die dit ons vertelde. Dit zorgde voor redelijke hilariteit onder de wachtende menigte en bij ons natuurlijk ook. Daar bleef het echter niet bij, nadat Yasin zijn naam had gegeven en wij nog twintig minuten in de rij hadden gestaan werd Yasins naam geroepen. Maar wij, dromerige toeristen in een vreemde stad stonden rond te kijken naar al de bedrijvigheid om ons heen op straat en hoorde dit niet. Yasins naam werd nog een keer geroepen gevolgd door een spottend, maar gevat "Americana, Americana". We keken allebei op en moesten lachen net als de rest van de mensen die om ons heen stonden. We liepen grinnikend naar binnen en kregen een plaatsje tegenover een Indisch stel op leeftijd. Ik vroeg hun of ze ons iets aan konden raden. Dat konden ze. We hebben Rava Vada en Masala Dosa gegeten en afgesloten met Chai. Zonder bestek en alleen met onze rechterhand natuurlijk, want zo hoort dat hier in India. Na, in gebrekkig Engels, afscheid genomen te hebben van het stel zijn we voldaan naar huis gegaan.
Uit dit soort belevenissen bestaan mijn dagen hier in Bangalore tot nu toe. Ik twijfel er niet aan dat dit de komende tijd niet zal gaan veranderen en heb zin in wat er nog gaat komen.
-
18 Februari 2017 - 09:55
Tiny En Charles:
Hoi Matthijs, leuk om mee te lezen met je belevenissen. Ook mooi geschreven. Fijn dat je het goed naar je zin hebt. Straks nog even Skypen en dan hebben we weer even live contact. Geniet er van en we spreken elkaar later. Groeten en kussen uit Nederland! -
18 Februari 2017 - 10:25
Jaimy:
Haha wat grappig! Dat restaurant wil ik ook wel heen. Ik ga nu boarden... zie ik jullie morgen? -
18 Februari 2017 - 18:04
Anita:
Goed verhaal en leuk dat we op deze manier een beetje met je mee kunnen reizen.
Veel plezier -
20 Februari 2017 - 09:04
Kees-Jan:
Leuk om zo in contact te komen met de mensen ter plaatse. Houd dat vol, dat levert je heel veel leuke en mooie ervaringen op.
Groetjes aan iedereen daar, ook aan Jaimy!
Kees-Jan -
25 Februari 2017 - 14:38
Trees Rooijendijk:
Wat een leuk verhaal. Ik zie het zo voor me. Geniet er vooral van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
